Vrijdag deel 2

I.v.m. de waterpokken kon Noor dus niet naar school. Jammer, maar niet onoverkomelijk. Lekker een beetje aangerommeld.

Rond 12 uur besloot ik haar haar medicijnen te geven. Dus ik wil het in de sonde spuiten. Wat blijkt.....een breuk in de neussonde.

Je wil niet weten wat voor een paniek dat teweeg brengt. Een neussonde inbrengen is geen pretje en al helemaal niet voor een kind. En dit is al de 6e in 6 weken. Noor begint te beven en te huilen en vraagt snikkend of ik het niet gewoon kan plakken.

Helaas meissie. Ik moet toch echt de kinderthuiszorg bellen. Ze kon niet gelijk komen, maar zou zo snel mogelijk komen om de situatie te bekijken. 

Om 2 uur was ze er. En er was geen ontkomen aan. Er moest een nieuwe neussonde worden ingebracht.

Dat is een gevecht dat wil je niet weten. Je wil geen dwang gebruiken, maar rustig op haar inpraten. Echter na 3 kwartier begint het toch wel erg lang te duren. Papa en mama de deur uit. Dat lijkt te werken en een wat strengere toon van de verpleegkundige.

Na een uur zit de sonde er dan eindelijk in.

Noor heeft samen met de verpleegkundige opgeschreven hoe te handelen bij haar als er weer een sonde moet worden ingebracht. Heel slim en hopelijk geeft dat meer rust de volgende keer.

Daarna gingen we voor het eerst weer naar karate. Pak aan en gaan met die banaan. Dit bleek, net zoals op school, een behoorlijke hobbel te zijn. Weer (andere) kinderen die je voor het eerst sinds lange tijd weer zien. 

Een medeleerling had een mooie tekening en een dromenvanger voor haar gemaakt. Zo lief! Dank je wel daarvoor.

Noor wilde niet meedoen met de les, maar heeft met papa lekker aan de kant gezeten en gekeken. 

Dat vind ik persoonlijk al heel wat. Als ze straks wat meer vertrouwen krijgt in haar lichaam met slangetjes en een port-a-cath, reken ik er op dat dat helemaal goed komt. Zo is ze dan ook wel weer.

En dat is ook het belangrijkste in deze hele periode. Noor houdt eigen regie. Ze zet haar eigen stappen op haar eigen manier, in haar tempo en volgens haar eigen wensen. (tot op zekere hoogte dan ;-))

Oh ja, bijna vergeten. Noor had een muts besteld. Wij konden daar smakelijk om lachen. Want tja.....zo is het toch ook? Het zuigt aan alle kanten. Dan is een gezonde dosis humor soms even wat je er doorheen sleept. En een gezonde dosis humor heeft geen kankercellen. Dat gaat niet woekeren, maar zorgt soms voor een lach op je gezicht.

p.s. de werkgever van Rolf is een doneeractie gestart. Deze was in eerste instantie niet openbaar gemaakt. Sinds gisteren is dit veranderd en staat het ook op fb.

In overleg met Rolf hebben we besloten ook hier de link te plaatsen.

https://www.doneeractie.nl/als-ik-kon-toveren-teamnoor/-32227

Tot zover #teamNoor