1 januari. We starten, net als jullie denk ik, de dag langzaam op.
Een deel ligt nog te slapen.
Ikzelf kan ook maar moeizaam op gang komen. Koffie dan maar.
Even het nieuws lezen en kijken.
We hadden een rare oudejaarsavond. Beetje zappen, aangezien er geen drol op tv was. Intussen de buren (oom en tante) gebeld, aangezien die ook alleen waren. Die kwamen. Dus we waren met zijn 7-en. Toch fijner dan alleen.
Noor is de hele dag boven gebleven en om ongeveer 22.00 uur in slaap gevallen.
Helaas om 06.00 uur weer spugen met als resultaat dat ze weer een groot deel van de voeding kwijt is en de sonde er weer uit is.
Ik twijfel of we deze er weer in gaan laten brengen voor donderdag. Veel stress en tranen voor haar.
Dan kan je als ouder doorpakken en zeggen dat het moet, maar ik vind het behouden van haar eigen regie nu net even wat belangrijker.
Ze is de controle al compleet kwijt. Als ze wakker is maar even met haar en Rolf overleggen.
Terwijl ik dit schrijf roept de kerk me. Vind dat altijd zo'n heerlijk geluid in de morgen als alles nog zo kalm is.
Toch ontbreekt het me aan de moed om te gaan. Gelukkig kunnen we het luisteren en bekijken.
Ik zei gisteren nog tegen de huisarts dat 'God vast een plannetje met ons heeft.'
'Geloof je dat? Vroeg ze.'
En ik moest eerlijk bekennen dat ik dat niet geloofde. Hoeveel ellende moet er op een mensenleven afkomen.
En toch.....toch hebben we het afgelopen 1,5 jaar de kracht van het geloof mogen ervaren. Mooie gesprekken, ontmoetingen, gebeden. De troost.
Mijn moeder maakte ooit een gebedskrans. Die hebben we opgezocht en gebruikt. Zoveel gebeden gisteren.
Het geeft rust. En ik denk dat dat de kracht van het geloof is. Op welke manier dan ook.
Dus zoals een tante van Rolf ooit op een kerstkaart schreef en dat wens ik jullie ook van harte toe:
Een kalme vaart gewenst!
2019
Reactie plaatsen
Reacties
Lieverds, Wat leef ik met jullie mee. De onmacht dat je je meisje niet kan helpen waar je zo graag zou willen. Ze krijgt kracht uit jullie kracht. Heeft ze iemand van buitenaf om mee te praten? Misschien kan het helpen met alles wat ze moet doorstaan? Ik zou zo graag willen helpen, d2nk echt heel veel aan jullie. X
Als de grond onder je voeten verdwijnt, dan kun je soms niet anders dan ‘zweven op de wind, gedragen door Zijn geest en de kracht van Zijn liefde’... hoe moeilijk het soms ook is.... Sterkte!! ❤️
Fijn om te lezen dat het geloof zoveel met jullie doet. En ook fijn om te lezen dat jullie de armband gepakt hebben die je moeder gemaakt heeft. Het maken er van was al een avond om in je hart te sluiten en bij ons hangt hij ook zichtbaar en af en toe pak ik hem en praat er tegen diep van binnen raakt hij je. Goede wensen voor het jaar 2019 blijf geloven en zoek steun en kracht bij en met elkaar.
Groetjes Liesbeth
Via Twitter op je blog belandt. Heel veel sterkte, rust en vertrouwen gewenst om dit zware traject vol te blijven houden. God laat zich gelukkig ook buiten kerkmuren vinden! Ben benieuwd naar de gebedskrans.