Na de laatste nacht...update

23-12-18

Noor en wij hebben redelijk geslapen die nacht. Ze heeft niet meer gespuugd en haar controles waren, op de bloeddruk na, goed.

Haar bloeddruk was wat te hoog, maar dat kon ook van de stress zijn. Even in de gaten houden.

De volgende dag sliep Noor lekker lang uit na zo'n vermoeiende dag en nacht.

Bij het wakker worden bleek bij de controle dat ze koorts had. Geen goed teken. Paracetamol in de sonde en afwachten.

Ze was de hele dag hangerig en apathisch. Behalve de sondevoeding wil ze niks eten. Haar keel doet zeer. Logisch.

Een beetje drinken bij het toedienen van de medicatie en dat is het.

Gelukkig kan ze wel weer plassen. Dat is de eerste hobbel.

De dag vordert en de koorts lijkt te zakken. Tweede hobbel.

Na een dag domme filmpjes kijken (yay smart tv ;) ), wat wandelen (voornamelijk ondergetekende) spraken we met de verpleegkundigen af dat ik zelf de medicatie wel kon toedienen en de sonde kon beheren (jullie weten waarom hihi). Ik mocht dus zelf ophogen (Ze moet naar 60ml per uur). Dat is de 3e hobbel. 

We gingen vroeg op bed. (Lees 21.30 uur). Van slapen kwam echter niks. 

De sonde gaf elke keer alarm. Das niet zo erg. Voor alles is een oplossing.

Maar voor de tranen die los kwamen bij Noor was geen oplossing.....

Ze wilde naar huis, werd gek van het zoemen van de pomp, maar we wisten allemaal dat ze eigenlijk gewoon heel bang, verdrietig en gefrustreerd is. Sinds 3 weken staat haar wereld op z'n kop. Er is zoveel gebeurd. 

Rolf en ik kunnen het nauwelijks bijbenen, laat staan zij.

Wat gaat er in dat hoofdje om?

Wij weten het niet. Sinds de opname weigert ze te praten. En knikt ze bijna onzichtbaar als we haar ergens om vragen.

Of je krijgt een dikke middelvinger. (of een dubbele als je te veel zeurt en meestal is ondergetekende dat hihi)

Drinken is minimaal.

Even terug naar de 4e hobbel die nog genomen moest worden. De ontlasting wil niet op gang komen. Dat was een reden voor de oncoloog om haar niet naar huis te laten gaan. Door de vincristine worden haar darmen bijna stilgelegd. Maar met een beetje gezond verstand van onze kant (Dan geven we extra forlax) en overredingskracht dat we de gezondheid van onze dochter echt niet op het spel zetten, kregen we groen licht om te gaan.

En dus waren we gisteren om 13.30 uur thuis. 

En dan ga je weer door in de waan van alledag. Immers, de kerstgerechten moesten klaar gemaakt worden voor vandaag.

Dus huppatee, in de slowcooker en multicooker met die gerechten. Serieus een lifesaver. En helemaal nu.

Tussendoor nog even een boog voor de buren gemaakt.

22.10 uur was het eten na respectievelijk 6 en 7 uur klaar en plofte ik op de bank voor een jankavond met all you need is love en lag Noor lekker te slapen.

Tot zover en erger je lekker aan dit filmpje. 

Fijne kerstdagen allemaal!!!

Tel je zegeningen 1 voor 1.