We zijn nu 7 dagen verder. Een week nadat we het ergste te horen kregen wat je als ouders kan horen. Uw dochter heeft kanker.
Een opticusglioom welteverstaan. Doe maar duur. Maar goed, als je dan toch een tumor hebt, dan ook maar 1 met een chique naam.
Toch lijkt het alsof we al een jaar deze diagnose op ons bordje hebben gekregen. Er is zoveel gebeurt de afgelopen dagen. En de dagen duren lang, geloof me.
Noor zit al aardig in het kankerjargon. Dat is dan wel weer grappig. Wie ons een beetje kent, weet dat we (lees: ik in ieder geval) wel van wat galgenhumor zijn.
Dus toen Rolf haar vanmorgen sommeerde toch echt achter die computer weg te komen omdat ze moest tandenpoetsen zei ze doodleuk "nog tumor" (lees: two more hahaha").
Ik houd daarvan. Het is een soort coping mechanisme waar ik ook wel wat mee kan. Het was dus erg gezwellig vanmorgen.
Ze is dus lekker op school nu. Ff normaal, als een kind. Zoals het hoort.
Tot slot nog even een filmpje als het lukt.
https://www.youtube.com/watch?v=QHIyTaMN1sc
en deze is de reden dat Noor wel naar het ziekenhuis wil lol
https://www.youtube.com/watch?v=YhNFuLKi_1E
Noor heeft naar aanleiding het laatste filmpje echt zin om naar het ziekenhuis te gaan.
Een techruimte, chillroom, kamer waar je ouders kunnen blijven slapen, microscopen. Woop, woop!
Ik denk wel dat ze erg selectief hier in is. Want er moet toch ook huiswerk gemaakt worden. Oops, didn't see that one coming
Tot zover!
Reactie plaatsen
Reacties
gelijk geprobeerd of ik nog iets kon vinden van je. Ja, toch. heel veel sterkte met deze verdrietige ontwikkeling , hoop dat je het toch nog terug kunt halen en ga alstjeblieft door met je vertellen liefs en vertrouwen, gewenst