Afgelopen vrijdag kreeg Noor weer een dubbele kuur. Een oogtest en een gehooronderzoek.
Het viel voor haar niet mee. Kwart voor 10 vertrokken we en kwart voor 8 waren we thuis.
Een drukke dag dus.
Dat heeft veel tranen gekost, zowel bij haar als bij mij. Het klinkt cliché, maar echt, als je het kon overnemen graag.
Ze had zoveel pijn en stress dat de spuugzakjes niet waren aan te slepen. Dat breekt je vader en moederhart.
Maar vandaag was ze fit genoeg om naar school te gaan. Gelukkig.
Over het algemeen is Noor gewoon Noor, maar soms zijn er van die dagen dat je je ineens realiseert dat je kind kanker heeft.
En dat is zo confronterend. Ook al weet je het wel, je staat er niet altijd bij stil.
Maar als de postbode aanbelt en vraagt wie Noor is en wat ze heeft...
Als er een vader op het schoolplein vraagt hoe het gaat...
Als Make a Wish belt....
Als je je afvraagt of het eten wat je maakt haar wel smaakt....
Dan wordt het toch allemaal een beetje teveel. Voor mij.
Noor heeft vandaag een goede dag. En daar danken we God voor.
Elke (goede) dag is er een.
Daar putten we moed uit. De kracht om verder te gaan.
En daar zijn we ontzettend dankbaar voor.
Lieve, sterkte Noor. Je bent een vechter. Je hebt een goede dag, dus wij ook.
Tot zover, #teamNoor
Reactie plaatsen
Reacties