Goedemorgen. Het is zondag en de zon schijnt. Kan niet beter.
Dankzij de techniek schrijf ik dit stukje en kijk en luister ik naar de kerkdienst.
Voordat de kinderen naar de nevendienst gaan wordt er een lied gedraaid en getoond via de beamer.
En dat was een toepasselijk lied. Veilig in Jezus armen.
Als je het soms niet meer weet is Hij er altijd. En dat vind ik ook wel eens lastig. Hij zal een plan hebben met ons als gezin.
Geloof jij het, geloof ik het?
Maar op deze zonnige zondag, nu Noor zich zo ziek voelt en moet spugen en ellendig voelt, dan haal ik daar wel troost uit.
En dat voelt goed. Dat voelt veilig.
Hij laat zich zien. En voor mij is dat de zon, het feit dat de sonde er nog in zit, dat de struiken en bomen uitlopen, etc.
Goed.
Vrijdag kwam de thuiszorg. Er moet een sonde ingebracht worden. En dat is, zoals jullie weten, een heel gedoe. (en dan druk ik me nog zacht uit).
Hopelijk hebben we nu de goede sondes. Gelukkig had Milou dienst en kon zij het doen. Milou is een van de 3 verpleegkundigen waar Noor zich goed bij voelt. En verrek....het duurde maar een half uur. Waarvan er maar een kwartier gespuugd is.
Gisteren kwam er een vriendin spelen. We wisten niet of het ging lukken. Noor wilde graag slapen, maar door de komst van haar vriendin kreeg ze toch weer energie. En wij ook. Het horen van lachen van kinderen is dan echt extra bijzonder.
Even 2 liedjes tot besluit.
https://www.youtube.com/watch?v=joGfQhMjRbU
en
https://www.youtube.com/watch?v=dX8Dn1hW6yc
Bedankt iedereen die de moeite neemt om kaartjes te sturen, die pakketjes sturen, die doneren, die op bezoek komen.
Tot zover #teamNoor.
Reactie plaatsen
Reacties